07.45 uur weer uitgebreid ontbijt en om
08.45 uur weer in de bus gestapt voor onze laatste excursie. We krijgen nu tot 11.45 uur de tijd om het koninklijke jacht 'The Royal Britannia' te bezoeken.
Her Majesty's Yacht Britannia is een voormalig jacht van de Britse koninklijke familie. Het 126 meter metende schip werd gebouwd door de Schotse scheepswerf John Brown & Company, gevestigd te Clydebank. Het werd gedoopt door koningin Elizabeth II en te water gelaten op 16 april 1953. Het schip werd op 11 december 1997 uit de vaart genomen. Momenteel ligt het in Leith, de haven van de Schotse hoofdstad Edinburgh, waar het dienstdoet als drukbezochte toeristische attractie. Het is te bereiken via het informatiecentrum en aangrenzende giftshop in het winkelcentrum Ocean Terminal.
Het schip heeft drie masten, waarvan de hoogste 42 meter lang is. Het kon een snelheid bereiken van 21,5 knopen. Sinds de ingebruikname in 1954 heeft het jacht, met aan boord de koningin en de prins en/of andere leden van het koninklijk huis, 1.087.623 zeemijlen (2.014.278 km) afgelegd en daarbij 696 bezoeken gebracht aan buitenlandse bestemmingen. De bemanning telde 217 koppen en 19 officieren. Vele hoogwaardigheidsbekleders zijn op het schip te gast geweest. Prins Charles en prinses Diana maakten met de Britannia in 1981 hun huwelijksreis. In 1986 werden meer dan 1000 vluchtelingen voor de burgeroorlog in Aden met het schip geëvacueerd. Het was zodanig ingericht dat het eventueel ook als hospitaalschip kon dienen, maar voor de functie is het nooit gebruikt
In 1997 ontstond rond het schip een politieke controverse tussen de destijds regerende Conservatieve Partij onder John Major en de opkomende Labour Party. De conservatieven benadrukten het belang van het jacht in het kader van de internationale stille diplomatie. Na de verkiezingsoverwinning van Labour werd echter besloten dat het schip uit de vaart moest worden genomen omdat het onderhoud te zwaar drukte op het defensiebudget. De laatste missie van het schip was het vervoer van Chris Patten, de laatste Britse gouverneur van Hongkong, nadat de kolonie was overgedragen aan China op 1 juli 1997. Op 11 december van dat jaar werd het schip uit de vaart genomen.
Over de definitieve laatste aanlegplaats van het schip ontstond eveneens enige strijd. Uiteindelijk werd voor Leith gekozen, omdat de havenwijk een grondige renovatie doormaakte en tegelijkertijd het onafhankelijke Schotse parlement opnieuw werd ingesteld.
Mijn echtgenoot vond dit de mooiste exursie, maar dan moet ik wel vermelden dat hij een 'botenliefhebber' is. Vanbuiten verwacht je niet dat er zoveel inhoud in zo'n schip zit. Heel indrukwekkend om hier rond te lopen en te bedenken dat Clinton en Nelson Mandela hier te gast zijn geweest.
We gaan verder en hebben in korte stop in Jedburgh om onze laatste Schotse ponden op te maken. We kopen nog wat sandwiches, een boekje over tartans (volgens mij in onze bieb niets over kilts en tartans verkrijgbaar!?!) en een tartan. De ponden zijn nu op!!!
Wij rijden nu terug naar New Castle en genieten nog van de flora en fauna. Laatste rit door Groot-Britannië, de muurtjes, de schapen, de koeien, de wilgenroosjes, etc.
Muur van Hadrianus
De Muur van Hadrianus werd gebouwd onder Hadrianus, keizer van Rome van 117 tot 138 na Chr. De keizer wilde overal in het rijk persoonlijk zijn militaire apparaat inspecteren en de provincies zelf leren kennen. Daarom reisde hij sinds 121 het gehele Romeinse Rijk door. Na een bezoek aan Britannia liet hij daar van 122 tot 128 de 117 km lange muur bouwen, die als onderdeel van de limes (versterkte grenslinie van het rijk, waaronder Vindolanda) tot eind 4e eeuw dienst deed. Hadrianus' opvolger keizer Antoninus Pius herhaalde dit project door vanaf 142 de noordelijker Muur van Antoninus (Antonine Wall) aan te leggen.
De muur van steen en plaggen (Engels: turf) was een versterking over de gehele breedte van Groot-Brittannië en had als doel om de Romeinse noordgrens te beschermen en invallen van de stammen, later bekend onder de naam Picten, vanuit het noorden (het latere Schotland) te voorkomen. Daarnaast diende hij als symbool van de Romeinse macht, zowel in Britannia als in Rome. In de enige Romeinse bron over de muur staat dat hij diende om de Romeinen te scheiden van de barbaren.
De muur vormde ook de noordelijke grens van het Romeinse Rijk en was een van de best bewaakte stukken. Vermoedelijk deden de poorten in de muur ook dienst als douaneposten, om zo de handel doorgang te kunnen laten vinden.
De muur liep van de Solway Firth naar de Tyne (tussen het huidige Carlisle en Newcastle) en lag enige kilometers ten zuiden van de huidige grens met Schotland.
Hij werd aanvankelijk opgetrokken met een breedte van 3 meter, hoewel later gebouwde delen iets smaller waren. De hoogte was vermoedelijk tussen de 4 en 5 meter. Op vaste afstanden lagen 14 grote en 80 kleinere forten.
De muur werd bemand door naar schatting 9000 man. Zij kregen hevige aanvallen te verwerken in 180 en vooral in 196 en 197 na Chr., waarbij ernstige verliezen waren te betreuren. Hij onderging een uitgebreide reconstructie onder Septimius Severus. Door diens harde optreden tegen de verschillende opstandige stammen bleef het daarna relatief rustig in het gebied. Aangenomen wordt dat garnizoensleden zich ook hebben vermengd met de plaatselijke bevolking en volledig integreerden.
De Muur van Hadrianus vond zijn einde in overbodigheid. Na 400 trachtte Rome tevergeefs haar rijk te verdedigen tegen aanvallen op de Europese grenzen door onder meer de Westgoten, de Hunnen, de Oostgoten, de Vandalen. Britannia werd ontruimd.
Groepen Juten, Friezen, Angelen en Saksen staken de Noordzee over en namen Brittannië in bezit. Min of meer geromaniseerde Kelten werden verdreven naar 's lands uithoeken Wales, Cornwall, Ierland en zelfs Armorica - het huidige Franse Bretagne.
De plaatselijke bevolking wendde veel van het materiaal van de muur aan voor eigen gebruik. Toch staat een groot deel van de muur nog overeind, vooral in het middengedeelte. Het is een belangrijke toeristische trekpleister vanwege de wandelroute over en langs de muur van zee naar zee.
New Castle.
Om 16.00 uur checken we in. We varen terug met de "M.S. King of Scandinavia". Dit schip is wat groter dan de "M.S. Princess of Norway" en kan ca. 200 mensen meer vervoeren.
Via de observatieruimte vooraan het schip hadden we een mooi overzicht van de te varen route.
Om 20.45 uur (Nederlandse tijd), inmiddels het horloge weer een uur vooruit gezet werd er weer omgeroepen dat we aan tafel konden. Weer een zeer ruim dinerbuffet.
Na de maaltijd nog genoten van de ondergaande zon.
Daarna lekker slapen, laatste nachtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten