BRITSE VLAG

Eerste Union Flag

De Union Flag ontstond toen koning Jacobus VI van Schotland ook Jacobus I van Engeland werd op 12 april 1606. Het rode Sint-Joriskruis van op de Vlag van Engeland werd op de Vlag van Schotland geplakt. De achtergrond van de Union Flag is echter een dieper blauw dan dat van de Schotse vlag. Het moet ook opgemerkt worden dat de vlag van de derde hedendaagse Britse deelstaat, Wales, niet werd opgenomen in de Union Flag, aangezien Wales al veel vroeger geannexeerd was door Engeland, onder Edward I van Engeland.


Huidige Union Flag
Het huidige ontwerp van de vlag dateert van 1801, toen de kronen van Groot-Brittannië en Ierland verenigd werden, en het Verenigd Koninkrijk ontstond. Het rode Sint-Patrickkruis werd bovenop de toen al bestaande Union Flag geplakt. Het rode kruis is echter afkomstig van het schild van de familie Fitzgerald, die door Hendrik II van Engeland naar Ierland gestuurd werd om de Engelse heerschappij over het eiland te verzekeren. Een harp, een Keltisch kruis, een shamrock, of later een Ierse driekleur werden veel meer gebruikt. In Noord-Ierland wordt deze vlag nog wel gebruikt.
Status
De Union Flag was een vlag geassocieerd met het Britse koningshuis, en is in feite geen nationale vlag. In 1908 werd echter besloten dat de Union Jack gezien zou moeten worden als de nationale vlag. In 1933 zei het Britse Ministerie van Binnenlandse Zaken dat de Union Flag de Nationale Vlag is. Burgers mochten de vlag onbeperkt gebruiken, hoewel op schepen het gebruik aan strengere regels was onderworpen (zie Britse vaandels).