08.00 uur ontbijt.
08.45 Met de bus richting noorden.
Tegen koffietijd een stop in Fort William.
Fort William ligt op een kruising van wegen en spoorlijnen boven aan Loch Linnhe en onder aan de Great Glen, en is daarmee een goede uitvalbasis voor het noordwesten. Het was ooit een militaire buitenpost vanwaar de Highlands in bedwang werden gehouden. het fort, dat in 1715 en 1745 aanvallen van Jacobieten heeft weerstaan,werd in 1864 gesloopt om plaats te maken voor een spoorwegstation. De plaats is niet erg aantrekkelijker, ook al heeft men geprobeerd er iets van te maken, onder andere door het centrum verkeersvrij te maken. Door zijn ligging is Fort William populair bij wandelaars en klimmers, en er zijn volop zwerfsportartikelen te krijgen. De grootste attractie ligt ten oosten van het stadje: de ronde Ben Nevis, met 1343 m de hoogste berg van Groot-Brittannië. Op de top kunnen de omstandigheden arctisch zijn, en wandelaars die de berg willen beklimmen moeten goede voorzorgmaatregelen nemen.
De lunchpauze gebruiken we in Fort Augustus. We eten daar bij een lokale snackbar 'chips and steakpie'. Wel lekker maar een aparte combinatie frites met een vleespasteitje! De lokale bevolking (jonge vent!!!) komt daar gewoon in kilt een frietje halen! Wat alleen maar kilt dragen tijdens tradities!!!!
.jpg)
Fort Augustus (Schots-Gaelisch: Cill Chuimein) is een nederzetting in de Schotse Hooglanden aan het zuidwestelijke einde van Loch Ness.
Er zijn verschillende verklaringen voor de Gealische naam voor Fort Augustus, Cill Chuimein, de meest aangenomen versie is dat de naam komt van de heilige Cummein afkomstig van Iona die de kerk in Fort Augustus bouwde. Andere mogelijkheid is dat de naam oorspronkelijk Ku Chuimein was genoemd naar twee abten van Iona van de Clan Cummyn van wie het kenteken werwijst naar de plant komijn. Een nog andere mogelijkheid is dat de naam oorspronkelijk Cill a' Chuimein: Begraafplaats van Cumyn.
Na de opstand van de Jacobieten in 1715 liet Generaal Wade een hier een fort bouwen. De bouw ervan duurde van 1727 tot 1742 en werd genoemd naar Willem Augustus van Cumberland. De nederzetting groeide en nam de naam van het fort over.
Tijdens een opstand van de Jacobieten in 1747 werd het fort veroverd door de Jacobieten juist voor de Slag bij Culloden.
In 1867 werd het fort verkocht aan de familie Lovat die het op hun beurt in 1876 schonken aan de Benedictijnen. Van het fort maakten ze een abdij en een later een school tot ze het in 1998 verlieten.
In 1903 was er een spoorweg in Fort Augustus. Uiteindelijk is deze spoorweg in 1914 voor het laatst gebruikt.Het Caledonisch Kanaal loopt door Fort Augustus waaronder ook een reeks sluizen.
Het Caldedonisch Kanaal (Engels: Caledonian Canal) verbindt Inverness aan de Schotse oostkust (Noordzee), met Corpach, bij Fort William aan de westkust (Atlantische Oceaan).
.jpg)
In 1803 werd begonnen met de aanleg van het kanaal eerst onder leiding van James Watt en later de ingenieur Thomas Telford met de hulp van William Jessop. Als alternatieve route via de verraderlijke Pentland Firth en Cape Wrath. Negentien jaar later, in 1822, was de bouw voltooid. Het had £ 840.000 gekost. Het kanaal is 107 kilometer lang waarvan 72 km door vier natuurlijke meren gaat, namelijk Loch Lochy, Loch Oich, Loch Ness en Loch Dochfour. In het kanaal liggen 29 sluizen waarvan er acht nabij Banavie de Neptune's Staircase vormen. Het project kreeg een hoge prioriteit omdat het van groot strategisch belang was voor de Britse Marine. Maar het kanaal was te smal en te ondiep en had last van constructiefouten. Het duurde tot 1847 voor men het kanaal uitdiepte. Tegen die tijd werden de schepen te groot voor het kanaal en werd Inverness verbonden met een spoorweg. Hierdoor verloor het kanaal zijn economisch en strategisch belang. Momenteel wordt het vooral gebruikt door plezierboten.
Ons volgende bezoek is Urquhart Castle.
Urquhart Castle is een 13e eeuws kasteel, gelegen aan Loch Ness nabij Drumnadrochit in de Schotse regio Highland. Het kasteel is gebouwd door de familie Durward. Vanaf 1308 is Urquhart Castle koninklijk eigendom totdat het 1479 aan de familie Grant wordt gegeven. In de vijftiende en zestiende eeuw heeft Urquhart veel last van invallen door de MacDonalds. In de zeventiende eeuw verliest het kasteel zijn strategische betekenis en het wordt in 1690 verlaten.
Onderweg is het flink gaan regenen. Gelukkig zitten we nu in de bus naar ons hotel MacDonald in Aviemore,keurige kamers , met een prachtige uitzicht op de Cairngorm Mountains, met op de toppen sneeuw en
waar we 's avonds heerlijk gegeten hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten